Cześć                                                                                      

Mam na imię Daria. Jestem niewidoma i niedługo kończę 18 lat.   

Chciałabym wam przedstawić swoją historię, która nie zaczęła się dziś. Gdy miałam 8 miesięcy zdiagnozowano u mnie nowotwór oczu-siatkówczak. Leczyłam się w Warszawie w CZD. Trwało to kilka lat. Przeszłam wiele chemioterapii oraz radioterapii, lecz nowotwór nie ustępował. Musiano usunąć mi jedno oko. Lekarze walczyli o uratowanie drugiej gałki ocznej, lecz nie udało się i w wieku 4 lat straciłam wzrok. Dopiero leczenie eksperymentalne zatrzymało rozwój choroby w jedynym oku, jakie mi zostało, ale wzrok nie powrócił.

Ważne, że byłam wyleczona. Przez następne lata jeździłam co 3 miesiące na kontrole. Po około 5 latach zrobił mi się guzek na powiece usuniętego oka. Z początku lekarze myśleli, że to zwykła gradówka,którą usunęli i przesłali do badania histopatologicznego. Okazało się jednak, że to bardzo złośliwy i rzadki rak skóry. Zaczęła się walka od nowa. Przeszłam operację usunięcia powieki i oczodołu.Przez rok było wszystko dobrze. Po tym czasie pojawiły się przerzuty do węzłów chłonnych i ślinianki. Musiałam poddać się kolejnym operacjom, które okazały zbyt mało radykalne i guzy odrastały. 

Ja się nie poddawałam i szukałam innych metod leczenia. Znalazłam lekarza w Gdańsku, który przeprowadza operacje nowoczesną metodą mosh. Po usunięciu tych guzów, pojawiły się przerzuty na płucach.  W CZD w Warszawie zaproponowano mi leczenie paliatywne oraz hospicjum. A ja nadal walczę i mam nadzieję, że znajdzie się jakiś lek który mi pomoże. Obecnie leczę się w Przylądku Nadziei we Wrocławiu. Jestem poddawana cyklom chemioterapii od ponad roku która spowalnia rozwój choroby.  Nie zamierzam się poddawać ponieważ mam jeszcze wiele planów na przyszłość.